Over hoe een net 27-jarige een brughoektumor bleek te hebben. En hoe dat een zin is die je ook nooit dacht te schrijven.
Even wat cijfers op een rijtje: in januari 2013 werd er, na een aanloop van een paar maanden, een brughoektumor van 3x4 cm ontdekt. De tumor had mijn hersenstam opzij gedrukt, waardoor er te veel hersenvocht en druk in mijn hersenen/schedel kwam. Er werd met spoed een drain aangelegd en een maand later werd in een 16-uur durende operatie 95% van de tumor weggehaald. Tijdens de operatie zijn wat zenuwen geraakt waardoor ik flink wat dingen niet kon (daarover later meer) en een deel van mijn gezicht stil stond. Inmiddels is veel weer hersteld, maar ik hoop anderen te helpen met het laten zien welke vooruitgang je kan boeken.
Lees met me mee terwijl ik de wereld van artsen, gebrekkige communicatie en gekke bekken trekken verken!