Het was lekker om weer thuis te zijn. Na een week mocht ik weer eens langs bij de huisarts om de hechtingen eruit te halen. De eerste twee weken heb ik ’s nachts een horlogeglas voor mijn rechteroog gehad, omdat deze nog niet ver genoeg sloot. Dit was om uitdroging van het oog te voorkomen.  Twee weken na de operatie mocht ik dan ook weer terug naar de oogarts in het ziekenhuis voor wat onderzoeken en deze zou kijken of het horlogeglas nog verder gebruikt moest worden, dit was niet het geval, het oog sloot weer goed. Weer een paar weken later kon ik weer terug voor controle van de drain, ja die was ik bijna vergeten, weer een CT-scan gemaakt en de neurochirurg heeft wat gevoelt aan het hoofd op de plek waar het pompje zit, dit keer was de hoeveelheid hersenvocht flink afgenomen en lijkt de drain nog goed te werken.  

Om de paar weken terug naar de oogarts voor wat onderzoeken, ze wilden goed in de gaten houden hoe het zicht was. Het bleef stabiel, dus geen verslechtering maar ook geen verbetering. Drie maanden na de operatie de eerste controle bij de neurochirurg, het herstel zag er goed uit, alleen het gevoel en het stijvige in het gezicht ging niet of nauwelijks vooruit.

Ondertussen was ik twee weken na de operatie begonnen met fysiotherapie bij ons in het fitnesscentrum. Dit om te werken aan mijn evenwichts-, motoriekproblemen en conditieachterstand. Voor de bestraling die over een jaar was, werd wel geadviseerd om zo fit mogelijk te worden in die tijd. Het evenwicht en de conditie gingen hard vooruit, de motoriek wat langzamer, maar het ging vooruit. Het was vallen en opstaan, er zaten echt dagen tussen dat ik het gevoel had dat ik weer terug bij af was, gelukkig ging het er de dag erop weer een stuk beter.

In de eerste maanden van 2010 heb ik onder andere de eerste MRI na de operatie gehad om te kunnen waarnemen wat er nog aan resttumor zat, ongeveer 25 bij 15 millimeter. De bestraling is er om de tumor in te kapselen of te wel zorgen dat het niet meer groeit. Verschillende keren onderzoeken gehad bij de oogarts en bij de radioloog geweest voor wat informatie over de bestraling. Er zal één keer bestraald worden in oktober van dat jaar.

In maart had ik maar weer eens een oogonderzoek, VEP(Visual Evoked Potential) genaamd, ze onderzochten daarmee of mijn oogzenuwen nog goed functioneerden. Helaas leken deze teveel beschadigd door de druk van het hersenvocht. In mei zou het onderzoek nog een keer plaatsvinden, samen met een gezichtsveldonderzoek en nog wat standaard testen om met zekerheid vast te kunnen stellen hoe het ervoor stond.

Op 28 mei was ik terug bij de oogarts voor de uitslagen van de onderzoeken die ik een paar dagen ervoor had ondergaan. De kans op verder herstel is heel erg klein, de positieve kant was dat het op een stabiel niveau was en dus ook niet verslechterde. Voor mij kwam dit niet echt als een verrassing,  als er al zolang geen verbeteringen merkbaar zijn, dan gaat het geloof in verbetering beetje bij beetje weg. Maar een bevestiging kan toch nog best hard aankomen.

In juni nog maar eens een MRI gehad, in juli bij de radiotherapeute en de neuroloog een afspraak gehad om verder op de bestraling in te gaan. Een week voor de bestraling, die op 6 oktober zou gebeuren, nog eens een MRI ondergaan.  En dan komt de bestraling er dan eindelijk aan, na ruim een jaar sinds de diagnose, zou dit toch een punt zijn om de hele periode grotendeels af te kunnen sluiten.