- 1
- 2
- 3
Het verhaal van Ronald Bant.
Mijn tumor werd pas recent, (augustus 2013) ontdekt, althans gediagnosticeerd. Hij/zij heeft mijn leven en van al die van mij houden al behoorlijk omver gegooid, op zijn kop gezet. Om dit visueel te maken voor mijzelf, maar ook voor mijn echtgenote Monique, mijn 2 dochters Romy & Ghislaine, en de rest van mij familie, ben ik een blog gaan bijhouden. Ik schrijf daar alles wat ik voel, hoe ik het voel, wat er gebeurt en wat er niet gebeurt. Ik heb dat nodig om het duidelijk voor mijzelf te krijgen, om het overzicht niet te verliezen.De pijn, het verdriet, de angst, maar (hoop ik) ook de leuke dingen zullen hier vereeuwigd worden.
Maar niet alleen voor mijzelf, ik wil de ervaringen ook delen met lotgenoten in welk stadium zij zich ook bevinden.
- Font size: Larger Smaller
- Hits: 1317
- 3 Comments
- Subscribe to this entry
- Bookmark
korte update 3 dagen na de operatie
Even een korte 2de update over hoe het nu met Ronald gaat.
De gezichtsverlamming zit met name bij zijn mond. Zijn rechteroog kan hij gelukkig zelf sluiten, hij kan het oog niet dichtknijpen en het oog traant niet.
Ondanks de beschadiging lijkt dit dus relatief mee te vallen.
Inmiddels al een afspraak voor a.s. donderdag geregeld met een fysiotherapeute voor mimetherapie aan huis.
Ook de verwijzing via de huisarts voor therapie aan huis is al geregeld.
De pijn is op het moment zonder morfine hanteerbaar. En het mobiliseren gaat steeds beter. Hij loopt inmiddels, onder begeleiding, de gang op. En gaat zelfstandig naar de badkamer op zijn kamer.
Vandaag, op aandringen van de verpleegkundige, heeft hij ook even in de spiegel gekeken. Het was niet zo erg als dat het voelt maar hij vond het ook niet zo meevallen als de verpleegkundige had gezegd.
Morgen mag hij nog niet naar huis. De artsen willen maandag even kijken hoe het gaat. mogelijk dat het dan pas dinsdag wordt dat hij thuis komt.
Inmiddels kan hij ook weer wat berichtjes op zijn telefoon lezen en versturen en vandaag ook al paar keer gebeld. Praten, ook door de telefoon, gaat goed. Eten en drinken is nog erg lastig.
Een stuk positiever bericht dan woensdagavond..Hij is er nog lang niet, maar dit geeft wel moed!
Dank jullie wel voor alle lieve bemoedigende woorden en steun
groet
Monique
Comments
-
zaterdag, 07 december 2013Fijn weer wat van jullie te horen. Goed dat een aantal zaken meevallen, het oog dat kan sluiten, het praten dat goed gaat. Ik kan me voorstellen dat dat goede hoop voor de toekomst geeft. Ik hoop dat Ronald binnenkort naar huis mag, dan kunnen jullie een beetje bijkomen van alle hectiek van de afgelopen dagen en kan het herstel echt gaan beginnen.
Heel veel sterkte!
met vriendelijke groet
Lisette -
zaterdag, 07 december 2013
Hoi Monique,
Fijn dit toch wel positieve bericht. Het zal even doorbijten worden, maar met veel geduld komt Ronald er wel.
Het feit dat hij al door de telefoon kan praten is toch geweldig? Ik kon dat niet, dus hardstikke fijn voor jullie. Eten en drinken gaat over een poos vanzelf ook beter. Positief blijven hoor al is dat vaak erg moeilijk.
Wil je Ronald de groetjes doen als je eraan denkt? Veel sterkte voor jullie .
Lieve groetjes van Marianne
Brughoektumor Informatie
- All
- Na
- Tijdens
- Vooraf
- Default
- Title
- Date
- Random
Fijn dat jullie moed putten uit de verbeteringen welke al zichtbaar zijn. Uiteraard zijn jullie er nog niet maar alleen al het feit dat je weer wat positiever voelt, is erg prettig. Hopelijk kan Ronald snel weer naar huis, daar knap je toch altijd het lekkerst en makkelijkst weer op. Veel sterkte weer!
Groetjes Danny.