Mijn tumor werd pas recent, (augustus 2013) ontdekt, althans gediagnosticeerd. Hij/zij heeft mijn leven en van al die van mij houden al behoorlijk omver gegooid, op zijn kop gezet. Om dit visueel te maken voor mijzelf, maar ook voor mijn echtgenote Monique, mijn 2 dochters Romy & Ghislaine, en de rest van mij familie, ben ik een blog gaan bijhouden. Ik schrijf daar alles wat ik voel, hoe ik het voel, wat er gebeurt en wat er niet gebeurt. Ik heb dat nodig om het duidelijk voor mijzelf te krijgen, om het overzicht niet te verliezen.De pijn, het verdriet, de angst, maar (hoop ik) ook de leuke dingen zullen hier vereeuwigd worden.
Maar niet alleen voor mijzelf, ik wil de ervaringen ook delen met lotgenoten in welk stadium zij zich ook bevinden.
onttrekt zich uit volle macht
aan de nacht.
Een nieuwe dag geboren.
Welkom ochtendgloren!
Een zwarte nacht,
met 1000-en 1 lichtjes
maakt ruimte voor helder
witte wolken.
Aan een strakblauwe lucht.
Het scherpe licht
van de zon
verwarmt de aarde
doet de energie toenemen
en streelt mijn gezicht.
Heel in de verte,
gedempt als door watten,
neem ik geluid waar,
vogels die kwetteren
het getokkel op een snaar.
Nog niet geheel ontwaakt,
duizelig van de slaap
hoor ik zacht door het
gekwetter heen,
mijn naam.
Iemand roept mij,
ver van mij heen.
Iemand roept mij,
een zachte beroering
een arm om mij heen.
Langzaam, heel traag
ontwaak ik uit
een diepe droom.
Ik wil rennen,
springen
vliegen
vallen
opstaan en weer doorgaan.
Maar ik blijf stil
in mijn bed.
Iemand houdt mij vast
en zegt:
Het is goed, het is goed
je bent er weer.
En ik geef mij over
aan zoveel liefde
Ik geef mij over
aan zoveel warmte
Vergeten waar ik was,
Ik ben er weer!
Je hebt er wederom een prachtig gedicht van gemaakt, en fijn dat je er weer bent.
Groetjes van Marianne.