24 augustus 2012 kreeg ik oa de uitslag van de MRI-scan: ik blijk een brughoektumor te hebben. Ik heb heel veel gehad aan alle verhalen en reacties van het forum van de Brughoektumorsite.
Ik vind het fijn om mijn verhaal voor mezelf op een rijtje te zetten. Ik hoop echter door het hier te 'publiceren' anderen geholpen kunnen worden in hun 'worsteling' om de juiste beslissing te nemen. Onthoud goed: dit is mijn verhaal, ieder verhaal is weer anders!
Ik zou het heel fijn vinden als je na het lezen van mijn verhaal een reactie achter laat op de site.
Groet
Angelique
......soms begin ik aan mezelf te twijfelen, maar eigenlijk ben ik van overtuigd dat iets meer dan 2 weken geleden ik een heel mooi gedichtje heb gelezen over eenzijdige doofheid. Volgens mij was dat hier op de site. Ik kan hem echter nergens meer terug vinden. Kan iemand me helpen?
Hoi Lisette
Beide gedichten, die je noemt, zijn mooi. Maar di bedoelde ik niet.
Ik weet niet of de Carla, die jij noemt de zelfde is als de Carla, die dat andere gedicht geschreven heeft.
Want dat gedicht bedoelde ik.
Bedankt voor het meedenken en zoeken!!
groetjes
Angelique
of bedoel je deze van Carla:
Doof aan een oor
Zeg je iets tegen mijn dove oor
Dan heb je grote kans dat ik je niet hoor
Zeg je wat tegen mijn goede kant
Dan heb je kans dat het verkeerd land
Ook aan mijn goede oor twijfel ik met regelmaat
En dat maakt me vaak erg kwaad
Luisteren was een van mijn goede eigenschappen
Ik kon relativeren en maakte daarover grappen
Het twijfelen aan alles wat ik hoor
Heeft eigenlijk niemand door
Ik zeg ja en amen en vat wat dingen samen
Wat anderen dan weer keurig beamen
Maar dan slaat toch de twijfel weer toe
Zeiden ze dat echt en hoe?
Het maakt me onzeker en knaagt aan mijn zelfvertrouwen
Hoe moet ik dit toch volhouden?
Het is een leerproces met vallen en opstaan
Opkomen voor mezelf en er echt voor gaan
Zonder druk en op een relaxte manier
Weer zoeken naar vertrouwen en plezier
Hoi Carla
Nou, je hebt waarschijnlijk ondertussen gelezen, dat het inderdaad jouw gedicht was. Ik las het in een flits, terwijl wij een weekendje weg waren: het raakte me. Later wilde ik het nogmaals goed lezen, maar kon het dus nergens meer vinden.
Je hebt verwoord, zoals ik het ook af en toe ervaar!
Bedankt!
Ik ben benieuwd naar jouw (blog)ervaringen.
Tot gauw?
Angelique
hoi angelique,
Fijn dat je er steun aan vind. Het is best lastig die doofheid aan een oor. Zo langzamerhand weten de mensen om me heen het en wordt het een automatisme om aan de goede kant te lopen of staan van de ander. Maar soms heb ik er gewoon ook even geen zin in. En duurt het automatiseren me te lang. maar als ik me besef dat ik mezelf ermee tekort doe als ik het niet doe kost het me minder moeite!
tot gauw!
Bedoel je het gedicht van Ronald?
http://www.bhtinformatie.nl/index.php/blog/entry/ach-het-zat-tussen-mijn-oren#comments
Ik denk het wel want dat is van een paar weken geleden.
Carla heeft ook een gedicht geplaatst op Nebrus, maar dat is van veel langer geleden.
http://www.brughoektumor.nl/html/verhaal/verhaal/verhaal_carla.html
groetjes
Lisette